บันทายฉมาร์เดียงพลาโตและหลวงพระบาง

ทุกครั้งที่เก็บของแพ็คลงเป้หลัง ฉันก็ตื่นเต้นปีติที่จะได้พบโลกใหม่ ได้ชื่นชมผู้คนจิตใจงามอีกหลาย ๆ คนที่มีโอกาสพานพบ ได้แจ่มใสรื่นรมย์และสุขสุขุมกับข้อมูลความรู้ ภูมิปัญญาลึกซึ้ง หลากหลายของผู้คนแต่ละพื้นที่ บางครั้งเป็นการสืบถามด้วยใจรักในความรู้แท้ ๆ แต่ในอีกหลาย ๆ ครั้งก็เพื่อเก็บเป็นข้อมูลมาถ่ายทอดสู่งานเขียนสารคดีที่ให้ชีวิตชีวากับฉันเหมือนได้ออกเดินทางครั้งใหม่ ขณะจรดปลายปากกาค่อย ๆ เรียบเรียงความทรงจำทั้งหมดทั้งมวลออกมา

ฉันรักการเดินทาง และฉันก็รักทุกอารมณ์ความรู้สึก ทุกมิติ ความรู้ที่เก็บเกี่ยวไว้ระหว่างเดินทาง แม้จะรู้ว่าในที่สุด ยามลาจากนั้นบางสถานที่มันให้ความหนักหน่วงในใจอยู่มากเพียงใด แต่บางทีความเศร้าของการจากลาที่ไม่มีวันหวนคืน อาจหมายถึงสัมผัสอันละเอียดอ่อนยิ่งขึ้นในการเดินทางครั้งหน้า เป็นสีสันอีกด้านหนึ่งที่แต่งเติมให้การเดินทางทรงคุณค่าและมีความหมายสมบูรณ์ยิ่งนักสำหรับชีวิต

นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว