ถังไท่จงมหาราช

ศาสนา ปรัชญา วัฒนธรรม การค้า การต่างประเทศ การปกครอง และนักปราชญ์ราชบัณฑิต รุ่งเรืองสุดขีดในยุค ถังไท่จง

ทรงให้พระถังซำจั๋งแปลพระคัมภีร์เป็นสมบัติแห่งชาติยกย่อง “ขงจื๊อ” เป็นมหาปราชญ์ประจำชาติ

“จอหงวน” ต้องสอบผ่านข้อบัญญัติของขงจื๊อ คำสอนของขงจื๊อกลายเป็นศาสตร์หรือคัมภีร์ประจำชาติจีนจนถึงปัจจุบัน

นับตั้งแต่จอมจักรพรรดิจิ๋นซีเปิดศักราชเรียกตนเองเป็น “อ๋วงตี้” ซึ่งคนไทยคุ้นเคยในสำเนียงไทยปนจีน “ฮ่องเต้” เมื่อ ๒๒๑ ปีก่อนคริสตกาล ประมุขของแผ่นดินจีนองค์ต่อมาในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ต่างเจริญรอยเรียกตนเองเป็นฮ่องเต้สืบต่อมา

บางคนเป็นฮ่องเต้ได้ยาวนาน แต่บางคนเป็นได้แค่สั้นจุนจู๋

ฮ่องเต้สองพระองค์ซึ่งทรงเสวยราชย์ได้นานมากกว่า ๖๐ ปี ล้วนอยู่ในราชวงศ์ชิงซึ่งเป็นราชวงศ์สุดท้ายของจีน อันเป็นราชวงศ์ที่มีชาวแมนจูมาเป็นใหญ่ในแผ่นดินจีน

ส่วนฮ่องเต้ที่เสวยราชย์ได้สั้นที่สุดก็เป็นชาวต่างชาติที่มาตั้งหลักในแผ่นดินจีนเช่นกันโดยเสวยราชย์ครึ่งวันเท่านั้น ก็ไม่มีโอกาสเป็นฮ่องเต้ต่อไปเนื่องจากพระเศียรขาดสะบั้นบนพระราชบัลลังก์นั้นเองไว้โอกาสเหมาะๆ จะเล่าเรื่องของฮ่องเต้อายุยืนกับฮ่องเต้อายุสั้นให้ท่านได้ทราบ

หนังสือเล่มนี้ ขอเสนอพระราชประวัติและผลงานของสุดยอดฮ่องเต้พระองค์หนึ่งซึ่งมีความเกรียงไกรระดับมหาราช แม้ว่าจะปกครองแผ่นดินจีนในระยะเวลาไม่นับว่านานนักแต่ทรงมีพระราชกรณียกิจโดดเด่นเข้าตากรรมการผู้ชำระสะสางประวัติศาสตร์จีนพร้อมใจกันยกย่องให้พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นสุดยอดมหาราชของจีน

เส้นทางการก้าวขึ้นสู่ราชบัลลังก์ของพระองค์ เต็มไปด้วยความยากลำบากคละคลุ้มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ทั้งเลือกจากศัตรูต่างชาติและเลือดของคนชาติเดียวกัน ตลอดจนเลือดของพี่น้องร่วมท้องบิดามารดาเดียวกัน

ถึงแม้ว่าพระราชประวัติตอนต้นของพระองค์จะต้องบันทึกด้วยเลือด แต่เมื่อทรงเสวยราชย์แล้ว ทรงใช้พระปรีชาสามารถเปลี่ยนกลิ่นคาวเลือดให้เป็นกลิ่นกระแจะจันทร์จรุงใจ พระราชประวัติช่วงเสวยราชย์จึงได้รับการบันทึกด้วยน้ำหอมนานาพรรณ

ครั้งล่วงเลยไปถึงยุคปลายราชกาล ดูเหมือนว่ากงเกวียนทำเกวียนจะเวียนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง จึงทำให้พระราชประวัติช่วงท้ายๆ ต้องถูกบันทึกด้วยน้ำตาอย่างน่าเศร้าสลดใจ

พระราชประวัติของพระองค์จึงเต็มไปด้วยสีสันครบทุกรส ทั้งรบ รัก สุขสดชื่น สมหวัง และผิดหวัง กระทั่งมีนักเขียนประวัติศาสตร์เขียนถึงพระองค์มากยิ่งกว่าฮ่องเต้องค์ใด ทั้งที่เสวยราชย์แค่ ๒๓ ปีเท่านั้น เพราพระองค์มีเรื่องราวชวนให้เขียนถึงมากเหลือเกิน....