เพราะชีวิตช่างเปราะบาง

บางครั้งเราอาจจะหลงลืมไปว่า ชีวิตนั้นแสนจะเปราะบางเหลือเกิน เกินกว่าจะขัดแย้ง โกรธ เกลียด

ชีวิต ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์ (หรือแม้แต่สิ่งของ) ก็ล้วนแล้วแต่เปราะบาง พร้อมที่จะตกหล่นแตกหัก หรืออันตรธานหายไปจากชีวิตได้เสมอ ไม่ต่างจากแก้วแตก จานหล่นลงบนหิน และเนื่องจากเป็นชีวิต การหล่นแหลกแตกสลายเหล่านั้นจึงส่งผลสะเทือนอย่างยิ่งต่อข้าพเจ้า ต่อมนุษย์ด้วยกัน เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้อง ‘มีสติ’ อยู่เสมอ เพื่อมิให้จิตใจ ‘หล่นแหลกแตกสลาย’ ลงไปซ้ำสอง หรือซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สารบัญ

ภาคที่ ๑ ชีวิตเล็กจ้อย
ถุงเท้าเด็ก
สติไม้กวาด
บุญ(ไม่)ช่วย
รูที่ปิดทัน
ตุ๊กแก
สัตรูที่รัก

ฯลฯ

ภาคที่ ๒ ใช่ไหม...ชีวิต
ว่าด้วยมุมมองใหม่
สิ่งมีชีวิตหน้าร้านสะดวกซื้อ
ศัตรูไม่รู้ตัว
ศีลข้อสี่ในตลาดสด

ฯลฯ