มนุษย์ที่แท้ มรรควิถีของจางจี๊อ ปกอ่อน

มนุษย์ที่แท้ในความหมายของข้าพเจ้านั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่สมบูรณ์เพียบพร้อมถึงที่สุด สำหรับข้าพเจ้าแล้ว มนุษย์ที่แท้ก็คือคนธรรมดาๆ นี่เองคือคนธรรมดาๆ ที่เดินอยู่ตามถนนหนทาง คืนคนที่รู้จักทำผิดพลาด คนที่ยังมีกิเลสและความบกพร่อง พูดง่ายๆ ก็คือสามัญชนที่มีทั้งดีและชั่วอยู่ในตัวเอง การที่คนเราดีเกินไปนั้นออกจะทำให้รู้สึกอึดอัด การที่คนเรารู้จักผิดพลาดได้บ้างนั้นเป็นของดี เพราะเราจะไม่สามารถเข้าใจชีวิตได้เลย ถ้าเราปฏิเสธที่จะยอมรับความชั่วร้าย ที่แฝงอยู่ในตัวเรามาตั้งแต่ต้น ความเลวและความบกพร่องของตนเองไม่ใช่สิ่งที่จะต้องปฏิเสธและขับไล่ไสส่งมันไป หากจะต้องเฝ้าดูและเรียนรู้จากมันด้วยดวงใจที่ตระหนักจนสามารถยอมรับและรู้เท่าทันมันได้ในที่สุด ความหมายของมนุษย์ที่แท้ก็อยู่ตรงนี้เอง....

พจนา จันทรสันติ

สารบาญ

คำนำสำนักพิมพ์
คำแถลงของสำนักพิมพ์ ในการพิมพ์ครั้งที่หก
คำปรารภของผู้แปล
คำนำ
บันทึกถึงผู้อ่าน
บทนำ

- ต้นไม้ที่ไร้ประโยชน์
- คนขายหมวกกับพระราชาที่สามารถ
- ลมหายใจแห่งธรรมชาติ
- มหาวิชา
- สาระสำคัญ
- เช้าสามเย็นสี่
- เฉือนงัว
- ไก่ฟ้ากับคนขาเดียว
- ถีอบวชที่หัวใจ
- เพื่อนสามคน
- ศพเล่าจื๊อ
- ขงจื๊อกับคนบ้า
- มนุษย์ที่แท้
- แปรรูป
- คนเกิดในเต๋า
- สองราชและอรูป
- เจาะตู้นิรภัย
- ปล่อยสิ่งต่างๆ ไว้ตามสภาพ
- คนที่สมควรเป็นกษัตริย์
- เต๋านั้นลุ่มลึกเพียงใด
- ไข่มุกหาย
- จุดเริ่มต้นอยู่ในจุดจบ
- ประวัติศาสตร์ไม่จารึกชีวิตที่สุขสมบูรณ์
- คนน่าเกลียด
- ศัตรูทั้งห้า
- กรรมอกรรม
- หวั่นอ๋องกับช่างทำล้อ
- อุทกภัยในฤดูใบไม้ร่วง
ฯลฯ