ภาพร่างของปรารถนา

“มันคือการจดจ้องกับภาวะลุ่มหลงมัวเมา เอาเป็นเอา ตายเป็นตาย สูญเสียเป็นสูญเสีย” คือคำอธิบายส่วนหนึ่งในนวนิยายเล่มล่าสุด ของอุทิศ เหมะมูล

ตั้งแต่ได้รางวัลซีไรต์จากนวนิยาย ลับแล แก่งคอย ในปี 2552 ชื่อของเขาก็เริ่มเป็นที่รู้จักในวงกว้างขึ้น ขณะเดียวกันก็มีผลงานใหม่ ๆ ออกมาไม่ขาดสาย จนได้รับการยกย่องยอมรับจากนักอ่านและคนในแวดวงวรรณกรรม ที่สำคัญคือ เขาสามารถสร้าง‘เซอร์ไพรส์’ให้กับคนอ่านได้เสมอ ทั้งในรูปแบบการนำเสนอ เนื้อหา ไปจนถึงองค์ประกอบต่าง ๆ ที่เขาสร้างสรรค์ขึ้นมาในงานนั้น ๆ

สำหรับ ‘ร่างของปรารถนา’ เล่มนี้ก็เช่นกัน มีองค์ประกอบที่ชวนให้นักอ่านตื่นตาตื่นใจตั้งแต่หนังสือยังไม่ออก ไม่ว่าจะเป็นชุดภาพเขียนอีโรติคอันร้อนแรง ที่เขาวาดเองกับมือ ตัวอักษรยึกยือที่เขาคิดค้นขึ้นมาใหม่ ไปจนถึงโปรเจกต์ใหญ่อย่างการนำไปดัดแปลงเป็นละครเวที-ร่วมกับนักเขียนชาวญี่ปุ่น

หนังสือแบ่งออกเป็นสองเล่ม เล่มแรกคือส่วนที่เป็นนิยายล้วน ๆ ไม่มีรูปประกอบ ส่วนเล่มนี้จะเป็นแบบ Art book ที่มีแต่ภาพล้วน ๆ โดยแต่ละภาพในเล่มจะเป็นชั่วขณะหนึ่งของนิยาย เป็นห้วงคำนึงหรือความทรงจำที่อยู่ในหัวของตัวเอก