คนขี่เสือ

เขาเกรงไปว่าเจ้าความเท็จที่เขาสวมมันไว้จะส่งเสียงฟ้องว่าเขาไม่ใช่พราหมณ์ แต่เป็นกาโลช่างปะซ่อมหม้อไหธรรมดาเท่านั้น ขณะที่กาโลควบขับความเท็จออกไปสู่ป่าของชีวิตนั้นกาโลเริ่มเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่ในป่านั้น และเรียนรู้วิธีบังคับตัวเองให้รักษาสมดุล แห่งการนั่งบนหลังเสือ เขาสามารถขับขี่เสือและเอาประโยชน์จากมัน แต่อยู่ที่ว่าเขารู้วิธีฆ่ามัน กาโลได้ฆ่าเสือตัวนั้นเสีย....

คนขี่เสือ หรือ “he who rides a tiger” นี้ เป็นผลงานของ ดร.ภวานี ภัฏฏาจารย์ นักประพันธ์ชาวอินเดีย ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2497 ต่อมาได้รับการถ่ายทอดเป็นภาษาต่างๆ แพร่หลายทั่วโลก

สำหรับสำนวนภาษาไทยสำนวนแรกนั้น ทราบว่า จิตร ภูมิศักดิ์ ไอ้แปลออกมาจนเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ราว พ.ศ. 2501 แต่มิได้ตีพิมพืเป็นเล่มออกมาในตอนนั้น จนกระทั่งคุณภิรมย์ ภูมิศักดิ์ ซึ่งเป็นพี่สาวของจิตรได้พบต้นฉบับลายมือที่เก่าเหลืองกรอบจึงได้คัดลอกด้วยลายมือลงในสมุดขจนาดแปดหน้ายกถึงสิบสี่เล่ม ในสำนักพิมพ์ดอกหญ้าจัดพิมพ์รวมเล่มครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2530

คนขี่เสือสำนวนไทยที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นครั้งแรกใน พ.ศ. 2516 โดยสำนักพิมพ์เสียงเยาวชนนั้น เป็นสำนวนแปลของ ทวีป วรดิลก ซึ่งผู้แปลกล่าวไว้ในคำนำว่า “นวนิยายเรื่องนี้จิตร ภูมิศักดิ์เพื่อนรักของข้าพเจ้าผู้เป็นกวีและศึกษาศิลปวรรณคดีที่ปราดเปรื่องที่สุดคนหนึ่งเคยแปลออกมาเป็นภาษาไทยเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2500 เศษๆ แต่ข้าพเจ้าไม่มีโอกาสได้ทราบว่า จิตร ภูมิศักดิ์ แปลจบไม่แล้วหรือยัง หรือต้นฉบับจะอยู่ที่ใด นอกจากจะได้แต่ข่าวมรณกรรมที่น่าสลดใจของเขาเท่านั้น มูลเหตุจูงใจของข้าพเจ้าในการแปลนวนิยายเรื่องนี้ก็ด้วยความรำลึกถึงจิตรภูมิศักดิ์ซึ่งชอบนวนิยายเรื่องนี้เป็นพิเศษอย่างน้อยที่สุดก็ถือว่าเป็น การสืบต่อเจตนารมณ์ประการหนึ่งของเขาที่มีต่ออาณาจักรวรรณกรรมของเมืองไทยเรา”....