ล้อมวงคุย

อกวันนี้เวลาผมอยู่กับพี่เจ๋ง บางขณะผมนึกถึงยายเดิมทีพี่เจ๋งนอนกับผมในห้องนอนบนบ้านแต่พอแก่ตัวลงขึ้นบ้านไม่ไหวขึ้นบันไดแต่ละขั้นนั้นแสนลำบากบางทีหมดแรงกลางบันไดไถลลื่นลงมาเป็นที่น่าเวทนาจึงให้นอนในครัว เพราะไม่ต้องเดินขึ้นบันไดแรกๆก็ไม่ยอมพยายามจะขึ้นบ้านให้ได้แค่พอพยายามหลายๆครั้งเข้าพี่เจ๋งคงรู้ตัวรู้แรงของตัวเองจึงยอมนอนในครัวแรกๆก็ยังลุกออกไปเดินขี้เยี่ยวนอกครัวได้สองสามเดือนหลังมานี้ลุกไปไหนไม่ไหว จึงกินถ่ายอยู่ในครัวบนที่นอนไม่ได้คิดเอาหมามาเทียบกับคน แต่ดูพี่เจ๋งแล้วคิดถึงยายบางขณะเลยคิดไปถึงตัวเอง ว่าแก่ๆแล้วจะเป็นอย่างนี้ไหม