สูทไส้กรอก

เรื่องของ "รส" และ "ชาติ" วรรณกรรมเยอรมันร่วมสมัย

ฉายาหรือชื่อเล่นของประเทศเยอรมันที่คนไทยรู้จักกันดีคือ "เมืองเบียร์" และ "เมืองไส้กรอก" แม้แต่สุนัขสายพันธุ์เยอรมัน Dachshund ก็มาเป็นที่รู้จักในบ้านเราในนามหมาพันธุ์ไส้กรอก

ฉายานี้จึงบ่งบอกวิถีชีวิต ความผูกพัน วัฒนธรรมอาหารการกิน รวมทั้งคุณภาพอันเลอเลิศของผลิตภัณฑ์ เช่นเดียวกับฉายา "ดินแดนต้มยำกุ้ง" ของประเทศไทย

อูเว ทิมม์ ตั้งชื่อวรรณกรรมเล่มสำคัญของเขาว่า "Die Entdeckung der Currywurst" แปลตรงตัวว่า "การค้นพบไส้กรอกกะหรี่" ราวกับหนังสือสารคดีด้านอาหารการกิน เป็นชื่อเรื่องที่เรียบจนชวนฉงน และสิ่งที่ดูเหมือนเรียบง่ายนี้เองที่เป็นพลังของเรื่อง เปรียบไปก็คล้ายผืนทะเลเรียบที่มีคลื่นลูกมหึมาปั่นป่วนอยู่ใต้น้ำ

ในภาษาไทย คำว่า "สูท" มีมากกว่า 1 ความหมาย

ความหมายหนึ่ง สูท คืออาหาร การทำอาหาร สูทกรคือพ่อครัวหรือแม่ครัวเมื่อมองในแง่ของคำ สูทไส้กรอกจึงน่าจะสอดคล้องทางอารมณ์ (และความซ่อนเร้น) เช่นเดียวกับชื่อเรื่องภาคภาษาเยอรมัน

"สูทไส้กรอก" ผลงานประพันธ์ของนักเขียนเยอรมันนาม อูเว ทิมม์ ซึ่งตีพิมพ์เมื่อพ.ศ. 2536 ก็ได้รับการระบุเอาไว้ตั้งแต่หน้าปกว่าเป็นโนเวลเลอ การระบุดังกล่าวไม่น่าจะเป็นเพราะผู้เขียนหรือสำนักพิมพ์ต้องการจัดประเภทของวรรณกรรมเล่มนี้ และไม่น่าจะใช่เหตุบังเอิญอีกเช่นกันที่โนเวลเลอ คือ คำสุดท้ายที่ปรากฏในเรื่องสูทไส้กรอก เพราะเมื่อดูจากทั้งโครงสร้างและเนื้อหาแล้ว "สูทไส้กรอก" เป็นงานวรรณกรรมที่พูดถึงและเล่นล้อกับลักษณะเฉพาะตัวของโนเวลเลอ เป็นโนเวลเลอที่พูดถึงการเขียนโนเวลเลอ เป็นวรรณกรรมเกี่ยวกับวรรณกรรม เป็นเรื่องเล่าที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับเรื่องเล่าและการเล่าเรื่อง