แปลจากหนังสือ : Lisola del tempo perso Silvana Gandolfi

ผู้แต่ง : ซิลวานา กันดอลฟี

ผู้แปล : นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ

สำนักพิมพ์ : อ่านอิตาลี

ปีที่พิมพ์ : พิมพ์ครั้งที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

แด่ทุกคนที่ไม่ใช่ของทิ้ง แต่ ปล่อยเวลาทิ้งอย่างยอดเยี่ยม  หลักการศึกษาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด สำคัญที่สุด มีประโยชน์ที่สุด คืออะไรน่ะหรือ ไม่ใช่การใช้เวลาให้เกิดประโยชน์แต่เป็นการปล่อยเวลาทิ้งไป เกาะแห่งเวลาที่เสียไป

     เพื่อนรักสองคนในเหมืองแร่เก่า จู่ๆ ตัวก็ลอยขึ้นแต่แทนที่จะชนเพดานเหมืองแร่ กลับพุ่งออกมาจากภูเขาไฟหล่นบนหาดชายแห่งหนึ่ง ซึ่งเกลื่อนกลาดด้วยสิ่งของที่เรามักทำหาย เช่น ร่ม พวงกุญแจ กระเป๋าเงิน หมวก    ทั้งคู่อยู่บน เกาะแห่งเวลาที่เสียไปซึ่งเป็นที่อยู่ของคนและสัตว์ที่หลงทางรวมทั้งสิ่งของที่เราทำหาย     บนเกาะแห่งนั้นเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เพราะเป็นเวลาที่คนขี้เกียจหรือกวีปล่อยทิ้งไปขณะหาแรงบันดาลใจ  

     บนเกาะนั้นมีทางกลับสู่โลก  (เพราะเหตุนี้ บางทีเราจึงพบคนหรือของที่หายไป) แต่ชีวิตบนเกาะแสนสบาย ไม่มีผู้ใหญ่คอยบอกทำให้ทำโน่นทำนี่ เด็กจำนวนมากจึงไม่ยอมกลับ แม้ว่าบนเกาะจะมีมนุษย์กินคนก็ตาม แต่สุดท้ายด้วยเหตุผลสำคัญบางประการ เด็กๆ ผู้กล้าของเราบางคนยอมทิ้งเกาะกลับสู่โลก พร้อมกับภารกิจสำคัญ

สารบัญ

ถ้อยแถลงของบรรณาธิการ
เหมืองแร่
หลงทาง!
ภูเขาไฟ
เด็กๆ
ที่ซ่อน
นักโทษ
ดาเนียเล
แคมป์
รูปปั้นยักษ์
ศาสตราจารย์
กระท่อม
เวลาดำ
เม่น
แถบผ้าแดง
ม้า
อันตราย
ปืนผา
อาเรียนนา
น้ำวน
ความหวัง
ภารกิจ
ความลับ
เตรียมการ
พิธีกรรม
ที่บ้าน
ความลับอีกเรื่องหนึ่ง
บทสงท้าย