โชติชีวิตบรรลัยของแพทริก ชั่ยฯ

"นี่คือเรื่องราวหลั่งไหลทางเพศ ผมพบว่าตัวเองโตกว่าวัยของตนเสมอ อยู่ในสายตาของคนโตๆ อยู่ในแวดล้อมของคนใหญ่คนโต เหมือนไม่ได้อยู่กับช่วงเวลาจริงๆ ตรงหน้า แต่ได้รับมอบเวลาอนาคตมาใช้ก่อน เป็นกลุ่มคนที่ได้อยู่ใกล้และได้ใช้ความรู้ ความก้าวหน้า เทคโนโลยีและวัฒนธรรมที่กำลังเปลี่ยนแปลงมีโอกาสก่อนอีกชนชั้น ในขณะที่คนอื่นๆ อยู่กับช่วงเวลาปัจจุบัน ถ้าหากว่าพวกเขาเพิ่งเกิด ผมรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาห้าขวบปีแล้ว ถ้าหากพวกเขาอยู่ชั้นมัธยมหนึ่ง ผมก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังใกล้จะจบชั้นมัธยมปลาย ถ้าหากว่าพวกเขาฝันใฝ่ถึงการเดินทางท่องเที่ยวด้วยรถไฟ ผมก็มีสมุดตั๋วเครื่องบินอยู่ในมือและนั่งมองบ้านเมืองจากมุมสูงๆ บนเครื่องแล้ว ผมชักว่าวเป็นตั้งแต่อายุเก้าขวบ ผมถูไถกระเจี๊ยวตัวเองกับขอบเตียงระหว่างมือพัวพันเป็นปลาหมึกกับเรือนร่างสาวใช้ที่นั่งดูทีวีอยู่ตรงปลายเตียง ค้นพบความเสียวซ่านไร้จุดจบ แล้วอยู่ดีๆ วันหนึ่งมันก็ลั่นเปรี๊ยะมีน้ำใสไหลออกมา ผมตีหม้อครั้งแรกตอนชั้นมัธยมหนึ่ง มีคู่นอนคนแรกเป็นอาอี๊ เพื่อนซี้ของม้าช่วงฤดูร้อนของมัธยมสี่ แต่อยากจะขอย้อนกลับไปวัยเด็กกว่านั้นอีกสักนิด ผมรู้จักสายตาเกิน 'เอ็นดู' ของเพื่อนๆ ป๊ากับม้า สายตาโลมเลียของมาสเตอร์โรงเรียนชั้นมัธยม สายตาที่อยากจะกินผม พร้อมกับนาบมือสัมผัสลูบไล้ขาอ่อนผมเวลาเรียกเข้าไปห้องพักครู การกัดริมฝีปากและทำเสียงดูดลอดไรฟัน ผมรู้สึกว่าเขาอยากกินผม และลึกๆ อย่างหวั่นๆ ผมก็อยากให้พวกเขากิน แต่เราก็ต่างอยู่ตรงกึ่งกลางของความหักห้ามใจ ได้แต่ฝากริมฝีปากเผยอและเสียงดูดลมลอดไรฟันแสดงออกถึงความใคร่อยากออกมาแทน"