หยัดยืน (ปกอ่อน)

เมื่อความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ

มีค่ากว่าหมู่บ้านกระหย่อมเดียว

เรื่องราวของผู้คนในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนอิตาลีติดกับออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์ ในสมัยที่ชาวบ้านยังพูดภาษาเยอรมันเพราะดินแดนแถบนี้เคยอยู่ภายใต้จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี ต่อมาตกเป็นของราชอาณาจักรอิตาลี มุสโสลินีออกกฎห้ามไม่ให้ใช้ภาษาเยอรมันในสถานที่ราชการ จึงสื่อสารกับชาวบ้านด้วยภาษาที่พวกเขาไม่เข้าใจ เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 กำลังระอุก็เกณฑ์ผู้ชายไปรบ

ต่อมามุสโสลินีกับฮิตเลอร์ตกลงกันว่าให้ชาวบ้านเลือกได้ว่าจะอยู่ประเทศไหนดี ไปเป็นนาซีเยอรมันช่วยท่านผู้นำกอบกู้โลก หรือเป็นฟาสซิสต์อยู่กับมุสโสลินีต่อไป สร้างความแตกแยกให้เกิดขึ้นระหว่างคนอยู่กับคนไป และแม้กระทั่งระหว่างพ่อกับลูกชายที่มีอุดมการณ์ต่างกัน ครั้นรัฐบาลอิตาลีสั่งให้สร้างเขื่อนในหุบเขาแห่งนี้เพื่อผลิตพลังงานไฟฟ้า น้ำจากเขื่อนก็ท่วมหมู่บ้านแถบนี้จนมิด เหลือเพียงหอระฆังโดดเดี่ยวเป็นหลักฐานว่า มีชีวิตของผู้คนและสัตว์จมหายไปใต้ทะเลสาบแห่งนี้

หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 “คูรอน” หมู่บ้านเล็กๆ ที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี ตกเป็นของราชอาณาจักรอิตาลี รัฐบาลของมุสโสลินีสั่งห้ามไม่ให้ชาวคูรอนใช้ภาษาเยอรมันในสถานที่ราชการ และห้ามไม่ให้สอนภาษานี้ในโรงเรียน

“ตรีน่า” หญิงสาวหัวดื้อผู้ใฝ่ฝันจะเป็นครู ขัดขืนคำสั่งของฟาสซิสต์ เธอแอบสอนภาษาแม่ของเธอในโรงฟางและในห้องใต้ดินของโบสถ์ ครั้นรัฐบาลอิตาลีอนุมัติให้สร้างเขื่อนที่คูรอน ตรีน่าและชาวบ้านจำนวนหนึ่งตัดสินใจจะไม่ทิ้งรากเหง้าของตนไปไหน พวกเขา หยัดยืน เช่นเดียวกับ”หอระฆังประจำหมู่บ้าน” ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่ท่ามกลางซากวัฒนธรรมที่จมหายไป

เกี่ยวกับผู้เขียน

“มาร์โค บัลซาโน” (Marco Balzano)

เกิดปี 1978 ที่เมืองมิลาน เป็นอาจารย์สอนวรรณกรรม เขียนนวนิยาย เรื่องสั้น บทกวี และความเรียง Resto qui (หยัดยืน) เป็นนวนิยายเรื่องที่ 4 ของเขา ได้รับรางวัลทั้งในและนอกประเทศถึง 7 รางวัล แปลและตีพิมพ์ใน 35 ประเทศ