การเนรเทศและอาณาจักร

ความสุขที่เกิดจากความรักเพื่อนมนุษย์นั้นเป็นความสุขอันแท้จริงที่มนุษย์มีร่วมกัน
สามารถแบ่งปันให้กันได้ทุกเมื่อเชื่อวัน แม้มนุษย์จะถูกเนรเทศให้ใช้ชีวิตอยู่บนโลก
เพื่อรอคอยความตาย แต่ความรักเพื่อนมนุษย์นี้ก็จะช่วยให้มนุษย์สร้างอาณาจักร
แห่งความสุขขึ้นมาได้ และสามารถเปลี่ยนการเนรเทศให้เป็นอาณาจักรได้เช่นกัน
โดยไม่ต้องพึ่งพาธรรมชาติหรือพระเจ้าองค์ใด นับเป็นการตอกย้ำความคิดความเชื่อ
ซึ่งอัลแบรต์ กามูส์ นักคิดนักเขียน ผู้รักเพื่อนร่วมโลกได้ถ่ายทอดไว้ตั้งแต่ต้น
ในความเรียงเชิงปรัชญาเรื่องแรก ‘หัวและก้อยแห่งชีวิต’ ที่เขาเขียนในวัย 22 ว่า
‘อาณาจักรของผมทั้งหมดก็คือโลกแห่งนี้’
-- จิระพรรษ์ บุณยเกียรติ

ทั้งๆ ที่ประสบความสําเร็จ มีชื่อเสียงโด่งดังมาจากนวนิยายเรื่อง “คนนอก” กับ “กาฬวิบัติ” แล้ว ทว่า อัลแบรต์ กามูส์ยังต้องใช้เวลาถึงห้าปีเต็มในการผลิตเรื่องสั้นชุดนี้ กล่าวอีกแบบก็คือ เขาไม่ฉวยโอกาสจากความมีชื่อเสียงเพียงเพื่อจะทํามาหากินผ่านตัวหนังสืออย่างมักง่าย มิหนําซ้ำกลับทําตรงกันข้าม “การเนรเทศและอาณาจักร” คือประจักษ์พยานแห่งการทํางานเขียนอย่างประณีตพิถีพิถัน เห็นได้ชัดว่าผ่านกระบวนการคิดอย่างเป็นระบบ โดยสาธิตผ่านเรื่องราวในชีวิตของตัวละครหลักทั้งหกซึ่งแตกต่างกันไป กระนั้นก็มีจุดร่วมในแง่ภาวะแห่งทุกข์ที่แต่ละคนประสบพบเผชิญ กระทั่งสามารถเปิดตาเปิดใจ ชนิดเคลื่อนไปถึงหรือไม่กับภาวะแห่งสุขทั้งในระดับชั่วครู่ขณะและเนื้อแท้แน่ชัด

รวมเรื่องสั้นเล่มเดียวในชีวิตของอัลแบรต์ กามูส์ ไม่เพียงเผยให้เห็นเอกภาพทางความคิดของเขาอย่างทรงพลัง หากยังสะท้อนถึงศรัทธากล้าแข็งในแง่ของความพยายาม ที่จะให้ตระหนักว่ามีแต่เพื่อนมนุษย์กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเท่านั้น ที่จะช่วยให้เราฝ่าข้ามอุปสรรคทั้งปวงไปได้จริง และความสุขที่ถ่องแท้ก็คือ การผนึกตัวเองเป็นเนื้อเดียวกับธรรมชาติชนิดมิอาจปฏิเสธได้เลย ในฐานะที่เราล้วนถูกเนรเทศมาพํานักพักพิงอยู่ชั่วคราวบนดาวเคราะห์สีฟ้าแห่งนี้

#การเนรเทศและอาณาจักร